Hani her şehrin kendine has, meşhur bir şeyi vardır. O şehre gidene de meşhur nesi varsa ısmarlanır. Malatya’dan kayısı gelir, Diyarbakır’dan karpuz gelir, Rize’den fındık gelir, İzmit’ten pişmaniye gelir vs.  Fakat biz bu defa İzmit’ten Kung Fu getirdik. Nasıl mı ?

Sene 2009. 2.ye girdiğim ÖSYM sınavında Kocaeli Üniversitesi’ni kazandım. Olanaklarıyla, sosyalliğiyle, kültürel aktiviteleriyle mükemmel bir şehir Kocaeli. Ben de bu fırsatları bulmuşken elimden geldiğince sosyal olmaya çalıştım fakülte hayatım boyunca. Gündüzleri derslerden sonra, akşamları da haftada 3 gün tiyatro sahnesine çıktım. Gayet başarılı giden tiyatro gecelerinin birinde, bir arkadaşla tanıştım. Son derece kibar, efendi ve müthiş dinginlik içerisinde gözüküyordu. Hayatta bu kadar stres varken, böylesine nasıl sakin olunabiliyordu ?

Laf lafı açtı, konu konuyu getirdi derken, arkadaş İzmit’te Kung Fu salonu olduğunu, haftada 3 gün antrenmanlar olduğunu, istersem benim de katılabileceğimi söyleyince, hiç düşünmedim. Hemen o hafta ilk derse katıldım.

Meğerse Türkiye’de Kung Fu’nun kalbiymiş İzmit. Meğer dünyanın peşinden koştuğu büyük usta Sifu Yüksel Yılmaz hocam ordaymış. Direk en büyük usta Bruce Lee’nin stiliyle çalışılıyor, duvarlarda Bruce Lee’nin felsefesi, öğrencilerin ellerinde kitapları... Salonda herkes birbirine saygılı, patavatsızlık, küçük görme, saygısızlık asla yok. Muazzam bir atmosfer. Öylesine huzurlu bir ortam ki, insan ders hiç bitmesin istiyor, bir daha ki ders günü iple çekiliyordu.

Günler böyle geçerken kendimi daha da işin içinde buldum. Sifu Yüksel Yılmaz’ın yeğeni Sifu Özcan Yılmaz ile birebir dersler aldım. Geliştikçe geliştim. Maneviyatımızın ve iç huzurumuzun en yüksek noktalarına vardık. Ve üniversite bitti, döndük dolaştık geldik memleketimiz Bozüyük’e.

Neden Bozüyük’ümüzde de Kung Fu olmasın dedik. Bu bir ilkti. Bozüyük için bir tarihti. Bozüyük’te Tae Kwon Do, Karate do yıllarca yapılmıştı ama Kung Fu bir ilkti.

Bozüyük’ümüze güzel hizmetleri bir borç bilerek, halk eğitim merkezimizde (bin bir zorluklarla) kursu açmaya çalıştık. Ama ne var ki birileri güzel şeyler olsun istemiyordu sanki, sürekli engeller, sürekli prosedürler çıkarıyordu önümüze. Evet Bozüyük’te herkes bir şeyler olsun istiyor ama bunu “ biz “ kavramından uzak “ ben “ yapayım istiyor. Bir şeyler yapmak isteyenlere de engel oluyor. Yıllar geçti bu maalesef hala böyle. Komik ve cahilce buluyorum.

O yıllarda biz bir çok zorluğa rağmen o kursu açtık. 2010’dan2014’e kadar kursumuzu devam ettirdik. Harika öğrenciler yetişti. Hiçbir öğrenciden ücret alınmadığı gibi çoğu zaman cebimizden harcadık. Bir şeyler olsun istedik. Bruce Lee’nin bir sözü vardır ; İnsan ölümsüz olmak istiyorsa, geriye bir şeyler bırakmalı ve ismi anıldıkça kendisi de orda hala yaşamaya devam etsin.

Biz Bruce Lee’yi Bozüyük’e getirmiş olduk, burada adını  yaşatmış olduk. Fakat sanıyorum ki küçük şehre büyük ejder fazla geldi. Bazı fikirler kursumuzun kapanmasına neden oldu. Oysa Kung Fu disiplindi, iç huzurdu, saygıydı, mükemmele giden “YOL”du. Ama maalesef İzmit her yıl 100’lerce bu sporla ilgilenen insan yetiştirirken bizden sadece bir dönem Kung Fu gelip geçmiş oldu. 

O günlerde bizim için emeği geçen her kim varsa ve işinden, okulundan yorgun çıkıp derslere disiplin içinde devam eden tüm öğrencilerime sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum. Bizler Bozüyük’te bir ilki gerçekleştirenlerdik. Saygılarımı sunuyorum.